De eerste dagen

Lieve allemaal,

Maandag onze introductiedag. Die begon om 7.45 in de International lounge, bedoeld als wekelijkse info update voor alle crew members aan boord. Daarna werden we meegenomen naar de OR (operation room) waar we erg veel informatie kregen, vele formulieren om in te vullen voor tijdens onze eerste week en natuurlijk een rondleiding over de afdeling. We werden verwezen naar de crewbank om onze financien te regelen, naar ICT voor installatie van de benodigde informatie apps op je telefoon en om toegang te krijgen tot het interne internet systeem, we werden geautoriseerd om met een vingerafdruk in het geheel geautomatiseerde voorraadsysteem Omnicel gebruik objecten zoals steriele handschoenen en medicijnen te kunnen pakken. Het duizelde ons nu al, zoveel informatie.  Weer terug op de OR werd ons gevraagd een soort speurtocht te houden op het complex. We mochten alle ruimtes bezoeken, alles gebruiken en proberen en alle kasten openen zodat we konden leren waar alles ligt op de afdeling. Morgen worden we geacht alles vlot te kunnen terugvinden. Alles heeft hier een andere naam, voor de insiders: een 10x10 gaas heet een raytec, buikgazen laps, een chirurgisch pincet een pickup, een knabbeltang een rongeur, een stompe wondhaak een armynavy en en kleine schepe wondhaak noemen ze catpaws, een prepareerklem een right angle ect, etc. Ook de vloeistoffen en medicijnen hebben andere namen of worden in het Engels zo anders uitgesproken dat we het niet meteen herkennen. In de namiddag nog een scholing over (brand)veiligheid op het schip en veiligheid aan wal als we het land inreizen. We hadden inmiddels moeite om wakker te blijven...   In de tussentijd hebben we ook nog kunnen regelen dat we samen een hut krijgen op het schip. Hier zijn we zo blij mee!   'sAvonds verhuizen we onze persoonlijke spullen. We hebben nu samen een riante hut met een kleine keuken, een zithoek en eigen badkamer en ook nog uitzicht op de haven. Dat maakt deze vermoeiende dag weer helemaal goed.

Dinsdag, onze eerste werkdag

Anque: Ik sta ingedeeld op OR4 met Maxfax. Dat is een specialisme dat we niet kennen in Nederland. Het is een mix tussen kaakchirurgie en plastische chirurgie, allemaal in het aangezicht. Er staan 2 lange operaties op het programma. Als eerste een 21 jarige vrouw met een open gehemelte(palatum). Dat is een aangeboren afwijking die het moeilijk maakt om te praten en die veel slikproblemen veroorzaakt. Als tweede een dame met een niet behandelde gebroken kaak(kopje) waardoor ze nu nog nauwelijks haar mond kan openen. (dit heet Ankylosis). Ze openen bijna de hele zijkant van het gezicht, verwijderen het aangedane kaakkop gewricht en maken een reconstructie van dit gewricht met een spierlap van de schedel. Heel indrukwekkend allemaal!! Ik werd meteen in het diepe gegooid, ik mocht de eerste ingreep instrumenteren. Ik kreeg te maken met een ingreep die ik nog nooit gedaan had, ander steriel afdekmateriaal (de instrumenterende zuster dekt hier de patient steriel af), andere instrumenten trays etc.  Maar ik werd goed begeleid en de twee dokters uit Canada en de USA waren zeer aardig  en ik kan niet anders zeggen dan dat ik het er goed vanafgebracht heb. Jarenlange ervaring maakt dat je meteen snapt wat ze doen en wat ze nodig hebben. Het grootste probleem is toch de taalbarriere. Aan het einde van de dag was ik bekaf, maar ik had ook nog meteen oproepdienst. Dat betekent dat je blijft werken tot alle operaties klaar zijn, dat alles weer is aangevuld en klaarstaat voor de volgende dag. De enige oproep voor spoedingrepen die je kunt verwachten zijn nabloedingen en die komen gelukkig niet vaak voor.

Irene: Na Anque haar mooie verhaal is het mijne misschien wat saai. Ik stond ingedeeld op de general OR. Dat betekent de algemene chirurgie, wat bekendere operaties in Nederland al zijn de gevallen hier wat excessiever. De operaties bestonden vooral uit liesbreuken met grote hydroceles (vochtblazen in het scrotum) en grote lipomen (vetbulten) van meer dan een kilo. De chirurg in mijn operatiekamer was alleen gekomen en had anders dan gebruikelijk hier geen collega meegebracht om te assisteren. Wij als Dutch nurses hebben in tegenstelling tot elders in de wereld wel geleerd om te assisteren als deel van onze opleiding en ik werd naar voren geschoven als assistent. Geweldig om te doen. De hilariteit was compleet toen ik ook nog aanbood om bij de patient de huid te hechten. Dutch nurses zijn allround en doen meer dan tellen van gazen en andere spullen. Want ze tellen hier heel wat af. Vaak in onze ogen overbodig en onlogisch maar we doen maar braaf mee. We waren even vergeten dat dit Amerikaanse gedoe hier een dagtaak kan zijn. 

Gedurende de dag kregen we de uitnodiging om 's avonds een kijkje te nemen in de machine kamer van het schip. Dit was iets wat onze mannen  Oskar en Bert graag hadden willen zien toen het schip in Rotterdam lag maar wat toen niet mogelijk was. Deze kans hebben we ondanks onze vermoeiende werkdag aangegrepen en met verbazing hebben we geluisterd naar de hoofd-engineer.  Het schip is een zelfstandige stad op zich met een eigen waterzuivering en afvalverwerking met een zeer minimale uitstoot. Een van de door ons meegebrachte machineonderdelen hebben we nog gespot in de machinekamer. 4 Motoren van elk 16.000 hors power zorgen voor stuwkracht. De motor is aandrijving en generator tegelijk. Allemaal zeer indrukwekkend en als je aan het werk bent ben je je totaal niet bewust van deze techniek op dek 1 en 2.

Het is een lang verhaal geworden maar onze eerste dagen zijn dan ook zeer intens verlopen. Groeten uit een warm en met smog vervuilde lucht Senegal en tot de volgende keer.